Τα δύο μαρμάρινα αγγεία, μία ταφική λήκυθος και μία λουτροφόρος, δεν ξεπερνούν τα 60 εκατοστά σε ύψος, χρονολογούνται στον 4ο αιώνα π.Χ. και έχουν να διηγηθούν μια περιπετειώδη ιστορία. Ταξίδεψαν σε τουλάχιστον τέσσερις χώρες περνώντας από τα χέρια μεσαζόντων, εμπόρων και συλλεκτών έργων τέχνης, αλλά και διωκτικών αρχών. Φωτογραφήθηκαν, πωλήθηκαν, κατασχέθηκαν και πωλήθηκαν ξανά.
Οι όποιες σκιώδεις ή νομιμοφανείς συναλλαγές, όμως, φαίνεται ότι δεν έσβησαν τα πραγματικά τους ίχνη. Εδώ και μήνες διεξάγονται εντατικές διαπραγματεύσεις για τον επαναπατρισμό τους. Το ελληνικό Δημόσιο τα διεκδικεί από την Ελβετία ως παρανόμως εξαχθείσες αρχαιότητες.